Cape Cod enzo

Hi mensen!

Hier weer een update uit the land of opportunities, dreams and....beautiful beaches!

Jaja, vandaag ga ik het eens hebben over Amerika's beaches! Het is alweer 2 weken geleden dat ik een tripje naar het prachtige Cape Cod heb gemaakt...ik ben in de tussentijd erg druk geweest, vooral met mijn afstudeeropdracht. Ik probeer dat zover als mogelijk af te ronden, voordat ik met mijn zus hier op pad ga om kerstmis en oud&nieuw te vieren!
Gelukkig schiet mijn opdracht al een heel eind op. Ik heb mijn Master Thesis voor ongeveer 60% klaar schat ik. Het is nu vooral nog alles wat ik gezien/geanalyseerd en besproken heb tot elkaar laten komen, alles samen laten vallen en dan een conclusie en aanbevelingen schrijven. Hoewel ik daar al wel mijn ideëen over heb, is toch enigzins lastig om dit goed en gestructureerd (en in logische volgorde) in het verslag te zetten. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit goed komt.
En niet alleen ik heb vertrouwen, ook mijn begeleider bij PANalytical heeft vertrouwen in mij, zo is gebleken.

Vorige week moesten namelijk mijn begeleider (van PANalytical) en ik een zogenaamde 'Mid-Stay Evaluation' invullen (dat is een verplicht onderdeel voor mijn 'exchange student program sponsor' genaamd 'American Immigration Council').

Ik heb een zeer positieve beoordeling van hem ontvangen. Om even een paar kreten te kopiëren:
"Thomas learns fast and has mastered working with our systems and processes. He has developed a good understanding of our forecasting and reporting processes. He is able to use our systems to create and evaluate data reports and he has learned to efficiently make the data connections and refinements necessary to create the cash flow forecasting model we are looking for."
"I have enjoyed working with Thomas as he is professional and very cooperative. He conducts himself in a pleasant and patient manner. He keeps me informed on his progress and timely asks for assistance as necessary. At the same time he makes every effort to be self-sufficient, especially when I have to focus on my other duties."

Zoals je kunt begrijpen, was ik daar zeer blij mee! Ik heb uiteraard ff een kopietje naar de UT gestuurd....wie weet wat het voor goeds doet voor mijn uiteindelijke cijfer, haha!!

Maar genoeg over mijn afstudeeropdracht! Zoals gezegd, ga ik het hebben over Cape Cod!

Voor degenen die niet weten wat Cape Cod is, even een kleine introductie. Allereerst een geografische plaatsing: als je Boston in gedachten houd, ga dan een stukje naar het zuiden en dan aan de rechterkant (nog ruim voordat je New York City benaderd) is het schiereiland Cape Cod gevestigd. Het lijkt een beetje op een schoen van een elf (wat in deze tijd van kerstmis zeer toepasselijk is).
Om een idee te krijgen bij wat ik daarmee bedoel, bekijk dit plaatje maar ff:
http://www.google.nl/imgres?q=elfschoenen&um=1&hl=nl&rlz=1C1SKPC_enNL369NL371&biw=1440&bih=809&tbm=isch&tbnid=LJzggXHofI3AeM:&imgrefurl=http://bitchyamazingrace.blogspot.com/2011/05/i-wouldve-left-his-ass-down-there.html&docid=QGlPQKRKF0G9IM&imgurl=http://2.bp.blogspot.com/-HF4RuESjA6Y/Tb9V5WS3RNI/AAAAAAAAC30/mqfGrkfVXCo/s1600/elfshoes.jpg&w=500&h=500&ei=uFvuTtGeJYTu0gG_qaTJCQ&zoom=1&iact=hc&vpx=1174&vpy=181&dur=2252&hovh=225&hovw=225&tx=159&ty=127&sig=113279817694025827583&page=1&tbnh=143&tbnw=162&start=0&ndsp=31&ved=1t:429,r:7,s:0

Precies in dat bovenste puntje van de elf schoen, ben ik geweest. In een plaatsje genaamd 'Provincetown'. Provincetown is zo'n beetje het meest bekendste plaatsje van heel Cape Cod. Iedereen die ik sprak over Cape Cod, zei tegen mij: je moet naar Provincetown!
Dus dat heb ik gedaan! Eerst via de Interstate 495 richting het zuiden en toen uiteindelijk driekwart rond op de rotonde richting highway 6, waar je helaas maar 45 miles per hour mag....waardoor mijn totale ritje richting Provincetown uitkwam op 135 mijl, oftewel, 2,5 uur rijden! Niet bepaald dichtbij, hoewel je voor Amerikaanse begrippen niet mag klagen....

Ongeveer 2 mile vóór Provincetown zag ik een bordje aan de kant van de weg met daarop de tekst 'Tourist Information' met een pijl naar rechts. Dus sloeg ik rechtsaf. Na ongeveer 2 minuten rijden, kwam ik bij een doodlopend weggetje. Vreemd dacht ik, want ik had nog geen Tourist Information huisje gezien. Toch maar ff tot het eind doorgereden en wat zag ik daar....een grote parkeerplaats omringd met duinen en een PRACHTIG zandstrand...en daarachter natuurlijk: de Atlantische Oceaan!

Ik heb mijn auto maar ff geparkeerd en ben ff richting de enige 2 mensen die ook daar waren gelopen....ff een praatje gemaakt...het bleken 2 Bostonians die ff wilden uitwaaien...wat vanaf Boston toch ruim 3 uur rijden is....máár, het letterlijk mijlen-lange, prachtige zandstrand deed mij begrijpen waarom zij hier 3 uur voor uit hadden getrokken. Nadat ik van deze Bostonians het briljante nieuws had gekregen dat er op zondags geen Tourist Information aanwezig is....besloot ik verder te gaan, richting Provincetown.

Toch eerst maar ff naar een zandbank gelopen en daar ff wat fotootjes gemaakt. Toch vreemd, want overal om me heen was zeewater en waar ik stond is normaal met vloed ook gewoon zeewater...
Ik liep weer terug richting mijn auto, maar klom eerst nog ff wat duinen in....zodat ik bovenop een duin wat prachtige uitzicht-fotootjes kon maken. Super mooi gezicht! Ik zou zeggen, check mijn Facebook maar ff!

Vervolgens reed ik verder richting Provincetown. Je moet je voorstellen, dit stukje schiereiland kent letterlijk maar 1 lange weg 'inbound' en 1 lange weg 'outbound'. Aan beide kanten was water te zien...wat het toch wel een bijzonder ritje maakte.
Uiteindelijk kwam ik aan in Provincetown. Auto maar ff geparkeerd bij de Town Hall. En daar de eerste de beste man gevraagd wat leuk was om te zien of te doen in Provincetown. Uiteraard had ik me voor de tijd wel ff ingelezen (op internet) en de beste man vertelde me dan ook hetgeen wat ik al wist: alles in Provincetown speelt zich af op 'Commercial Street'. Commercial Street is 1 lange, maar zeer smalle doorgaande weg (van noord naar zuid en omgekeerd) waar eindeloos veel winkeltjes aan gevestigd zitten. Voor vrouwen waarschijnlijk een shoppers-walhalla....voor mij gewoon een leuk dagje uit, haha.

Wat me vrijwel als eerste opviel, was de grote hoeveelheid rood-oranje-geel-groen-blauw-paars-gekleurde vlaggetjes. Dit kon maar 1 ding betekenen: Provincetown was niet alleen een shoppers-walhalla, het was ook een homo-walhalla. Dit scenario werd mij vrijwel meteen bevestigd, toen ik begon te lopen op Commercial Street. De populatie van Provincetown zou ik inschatten als 90% homo, 10% straight.
Nu heb ik niets op homo's en lesbiennes tegen, maar toch was het in het begin wel ff 'wennen' aan de grote hoeveelheid gearmde mannen die over straat liepen...

Maar goed, ik heb uiteindelijk de Macmillian pier van Provincetown afgelopen en ff wat winkeltjes bekeken. Ik kwam op een gegeven moment een winkel binnen, waar ze misschien wel 5.000 truien en t-shirts verkochten met daarop de tekst: 'CAPE COD'. Uiteraard kon ik dit niet geheel aan me voorbij laten gaan en heb ik dan ook een rode cape cod trui gekocht!

Verder nog ff wat historische monumenten bekeken en fotootjes gemaakt en toen mijn 2,5 uur durende trip richting 'huis' weer gemaakt. Helaas kon mijn TomTom de eerste 20 minuten geen GPS-signaal ontvangen. Errrrug vervelend, zoals je je kan voorstellen, vooral als je alleen bent! Gelukkig was het eerste stukje van het eiland niet briljant moeilijk qua navigatie....het was 1 lange weg (highway 6) terug richting het westen....
Maar toch lastig zonder TomTom. Uiteindelijk na een tijdje pielen met die TomTom pakte hij het signaal op en kon ik met een gerust gevoel weer verder rijden. Uiteindelijk thuis aangekomen nog ff een 'oranje kippetje' naar binnen gewerkt en op bed voor de tv geploft! Uitrusten na zo'n 270 mile veuren...

Nog iets opmerkelijks trouwens....gisteravond ging hier int hotel ineens het brandalarm af! Goeiendag zeg, wat een lawaai. Vooral aangezien mijn hotelkamer op het einde van de gang zit, waar dat loeiende geval zit (als ook eentje ín mijn kamer!).

Een of andere Indiase gast op de begane grond had zit kokkerellen en had een pan met brandende olie door de gootsteen gedonderd en vervolgens geprobeerd het vuur met water te blussen.....en zoals je weet...water en olie samen...in een gootsteen...spelen niet zo fijn samen...haha!
Dus allemaal alarmbellen en knipperende lampen die minutenlang loeiden....

Er waren heel veel mensen die naar buiten gingen....om te kijken wat er aan de hand was....ik uiteraard ook. Als voorzorgsmaatregel had ik maar vast mijn paspoort en visum-papieren gepakt en klaargelegd op tafel...!! Want stel dat de boel echt afgefikt zou zijn...dan kon ik tenminste nog wel Amerika verlaten..;-)

Na ongeveer 2 minuten arriveerde de brandweer...en die zetten het alarm uit (wat errrrrug prettig was...pff, wat een kabaal). Ook het brandje was snel verholpen en iedereen ging weer naar binnen.

Joa, joa, leu.....wat een sensatie hier in de USA! Tis wat!!

Ik ga nog ff wat anders doen, dus stop nu met schrijven!

Tot de volgende keer!

Groetjes, Thomas